روستای رکن آباد که امروزه با نام دهستان شهدا نیز شناخته می شود در پنج کیلومتری شهر ستان میبد واقع شده است و جمعیتی ۲۵۳۴ نفره را در خود جای داده است. وسعت خاک این روستا حدود چهار کیلومتر مربع می باشد؛ از این مقدار وسعت، حدود ۳۰۰ هکتار آن متعلق به زمین های کشاورزی است که بیشتر اوقات بیش از نصف آن زیر کشت نیست. حاصل کشاورزی این سامان بیشتر گندم و انار و هندوانه و خربزه می باشد. این روستا هندوانه ای بس شیرین و خربزه ای نارسا دارد و اناری بسیار باب ذوق اهل نظر. دو چاه عمیق زمین های این محل را سیراب می کند؛ ولی در قدیم دو قنات و چشمه سار پرآب این کار را به عهده داشته است.
یک هزاره پایداری
رکن آباد از نظر قدمت تاریخی به قرن پنجم نسبت دارد و آن گونه که می گویند این روستا با نظر سید رکن الدین بنا شده است ( قبر سیدرکن الدین در جوار مسجد جامع یزد می باشد). ابنیه های کهن این محل، تاریخ مدونی فراتر از پانصد سال ندارند. سنگ بنای مسجد جامع رکن آباد تاریخ ۹۲۷ هجری را نشان می دهد و این مسجد پانصد ساله را به ما معرفی می کند.
نقش های یادگاری
قدیمی تر ین زیلوی دست بافت این مسجد نیز تاریخ ۹۵۰ را نشان می دهد . گویی این مسجد در کنار دژ و فلعه ای بوده است، چون به مسجد در دز (دژ ) نیز خوانده می شده است. بر لوح خاطره ی مردم این گونه نقش بسته است که تاریخ حک شده بر سنگ بنای مسجد جامع مربوط است به زمان باز سازی آن و این عقیده را دارند که مسجد قبل از آن نیز جایگاه عبادت بوده است. مسجد جامع درخشنده ترین مروارید بر تارک رکن آباد است. تاریخ آن دربالا ذکر شد. این مسجد از یک محوطه ی خوش نمای تابستانه ( با گنبدی زیبا )برخوردار است و شبستانی نیز در زمستان نمازگزاران را در خود جای می داده است این شبستان از شصت سال پیش به طور فرسایشی به ویرانه ای تبدیل شده و کاملا تخریب گردیده بود؛ ولی در سال ۱۳۸۳_ ۸۴_ ۸۵ نمازگزاران همتی شایسته کردند و آن را با سبک سنتی تجدید بنانمودند. ولی هنوز آثاری نا مناسب در صحن و محوطه ی بیرونی مسجد به چشم می خورد که ای کاش فرصتی فراهم گردد و میراث فرهنگی مساعدت نماید تا صحن این مسجد نیز شکوه تازه بیابد.
معراج های خاکی
دیگر مساجد رکن آباد ، هم تاریخ دویست سال به بالا را در خود دیده اند. نمونه ی آن مسجد میان ( امام خمینی رحمه الله علیه) می باشد؛ این مسجد که دو مسجد پنجره و مسجد زمستانه ی حاج ابراهیم ( موسی بن جعفر علیه السلام ) را در کنار خود دارد در چهار فصل سال جای امنی را برای نمازگزاران فراهم می کرده
است. مسجد میانی بهار و پاییز میزبان اهل دل بوده و مسجد پنجره تابستان ها را طروات می بخشیده است و مسجد استاد ابراهیم رحیمی زمستان گرم را به نمازگزاران هدیه می کرده است. درود بر افکار بلند اهل ذوق آن زمان. مسجد محله ی علیا ( مسجد حضرت صاحب الزمان ) هم تاریخی دویست ساله داشته است که امروز بطور کلی بازسازی شده است ( تجدید بنا شده است ) گرچه تاریخ خود را گم کرده است ولی بس بزرگتر و خوش نما تر گردیده است و زیبایی کم نظیر در منطقه دارد.
مسجد حضرت ابوالفضل ( ع ) که تاریخی کمتر از ربع قرن را با خود دارد و با کرامت های یادگاریش دل های فراوان را با خود همراه کرده است و ساخت و سازی بس زیبادارد.
آیین ها ی علمداری
حسینیه ها نیز در رکن آباد جایگاه شایسته ی خود را دارند. گرچه نمی شود برای آن ها تاریخ مشخصی ذکر کرد ولی قدر مسلم آن است که حسینیه بزرگ رکن آباد تاریخی فراتر از دویست سال دارد و چندین بار توسعه یافته است تا به شکل امروزی آن در آمده است . حسینیه ی کوچک رکن آباد ( امروزه از کوچکی آن خبری نیست )
همجواری با کوثر
آب انبار بزرگ رکن آباد تاریخ ۳۸۸ ساله را بر پیشانی خود دارد و طبق نقل مشهور آب آشامیدنی شش ماه روستا را تأمین می کرده است ( در سال دوبار آب گیری می شده است ) افسوس از آن همه عظمت آب انبار کمی باقی است.
اگرفکری مبسوط صورت نگیرد سرنوشتی نازیبا در انتظار این بنای بس بزرگ است وشرمندگی آن برای ما می ماند.
آب انبارهای دیگری هم در رکن آباد عطش ها را فراری می داده اند که هر یک در جای خود ارزشی والا داشته اند نمونه ی آن آب انبار همجوار مسجد با عظمت محله ی علیا است ( امروز آن مسجد با نام مبارک امام زمان سر به فلک می ساید ). این آ ب انبار نیز روز های نیستی را آزموده است و آثاری زیبا از خود به یادگار ندارد و باقی هم که سرنوشت گم نامی دارند.
روشنان زمین
حافظ جمال نیز یکی از ابنیّه های تاریخی رکن آباد است که بعضی به خطا آن را حافل ( محفل ) جمال نامیده اند. این روستا حافظان وحی را، در قرن هفتم و هشتم، به نام های حافظ اسماعیل و حافظ جمال به خود دیده است. افسوس و بسی افسوس که از این بنا نیز جز اندوهی باقی نمانده است. خوب پیداست که دیوارهای پرحسرت حافظ جمال زندگی دوباره می جویند.
به پایداری اراده ها
دو قلعه ی زیبا در دو طرف این دیار مردان همیشه استوار چشم ها را می نوازند؛ یکی قلعه ی صحرای ده و دیگری قلعه ی صحرای وزیر. این قلعه ها حصن حصین مردم در روزهای حوادث بوده اند و انباری مطمئن برای غلات آن ها نیز به حساب می آمده اند.گواه این مطلب راه های زیرزمینی است که از بعضی مکان ها رو به این قلعه ها گسترش داشته است. تاریخ دقیقی برای این قلعه ها بر نشمرده اند؛ ولی قطعاً تاریخی چند صد ساله را با خود دارند. امروزه کمی نگاه مثبت به طرف قلعه ی صحرای وزیر چرخیده است و امکان دارد روزهای خوشی را در خود ببیند.
در امتداد زندگی
جایی گذرا نام قنات و چشمه ای را بردیم؛ اصرار داریم توجه خواننده را به این نکته جلب نماییم که قنات این روستا نیز شکوه خود را داشته است. قناتی با طول نقب ۶فرسنگی ( ۳۶ کیلو متری ) و آب فراوان. از باغ بالای رکن آباد که طراوت آب چشمه، چشم ها را می نواخته است تا نزدیکی های دروازه قرآن یزد، قنات صحرای رکن آباد امتداد داشته است. خوب روشن است که دستان و بازوان پرتلاش و اندیشه های بلند این چشمه سار را به روستا رهنمون شده اند. می گویند نجابت مردم این سامان نیز سابقه ی تاریخی دارد. این را نیز می شود دید و حس کرد. راستی ریشه ی آن در کجاست ؟ چرا مردم این سامان بیشترین بناهای مذهبی را در اختیار خود دارند؟ آگاهان خود می دانند که مرشدان جامعه نقشی بس بلند در این راه دارند. این روستا سابقه ای بس درخشان از نظر روحانیت داشته است. برخلاف بسیاری از روستا های کشور، این سامان هرگز از جهت روحانیت مضیقه ی نداشته است. وجود عالمان بزرگی ( آیه الله کشفی و میرزا آقای عنایت اللهی ) در طول تاریخ وهم اکنون حاج شیخ حسن حجتی، حیات این روستا را طراوت بیشتر داده است.
هیچ نظری تا کنون برای این مطلب ارسال نشده است، اولین نفر باشید...
